Wyłączenie określonych składników majątkowych z masy upadłości z uwagi na brak możliwości lub bezzasadność ich zbycia

 

Zgodnie z art. 315 Prawa upadłościowego, sędzia-komisarz może wyłączyć określone składniki majątku z masy upadłości, w tym nieruchomość lub jej ułamkową część, jeżeli nie można ich zbyć z zachowaniem przepisów ustawy, a dalsze pozostawanie tych składników majątku w masie upadłości będzie niekorzystne dla wierzycieli z uwagi na obciążenie masy upadłości związanymi z tym kosztami. Na postanowienie sędziego-komisarza przysługuje zażalenie

Powyższy przepis ma zastosowanie do niezbywalnych lub trudnych do zbycia składników masy upadłości i ma na celu usprawnienie postępowania upadłościowego.

Istotnym jest to, że aby było możliwe wyłączenie danego niezbywalnego składnika z masy upadłości, konieczne jest stwierdzenie bezskuteczności podejmowanych prób. Syndyk powinien więc należycie wykazać, że mimo podejmowanych z należytą starannością prób, zbycia danego składnika nie udało się przeprowadzić.

Przepis ten znajduje zastosowanie na zasadzie wyjątku, tj. gdy analiza wysokości kosztów podejmowania prób zbycia składnika majątkowego w porównaniu z realną jego wartością rynkową wskazuje na bezzasadność zbycia.

O zasadności wyłączenia z masy upadłości może również decydować przedłużanie się postępowania upadłościowego.